Marmara Üniversitesi Bilişim Bölümü’nde yürüttüğüm yüksek lisans çalışmalarının bir ürünü olarak yayımlanan bu makalede, Türkiye’de veri odaklı yaklaşımların eksikliklerini ele alan bulgular, mevcut yayınlanmış veriler ışığında tartışılmaktadır.
Haberin farklı görsel ve işitsel boyutlar kazandırarak gittikçe daha büyük kitlelere ulaşmasına imkân sunan çevrimiçi ortam, hem gazetecilik pratiklerini çeşitlendirmekte hem de haberin kamuoyu üzerinde etkisini artırmaktadır. Veri haberciliği ve Türkiye’deki veri haberciliğinin gelişimini etkileyen unsurların analiz edildiği literatür taramasına dayalı bu analitik araştırmada; veri haberciliğinin hedef kitlesi, veri haberciliği eğitimi, medyanın olanakları ve açık veri politikaları gibi alanlara dair bugüne kadar literatüre kazandırılmış veriler incelenmiş, ulaşılan sonuçlar çeşitli araçlarla görselleştirilmiştir. Haberin sayısal içeriklerine karşı okurun yetersiz ilgisi, devletin ve ilgili diğer kurumların verileştirme ve kamuoyuna açık veri sunma konusundaki çekingen tutumları, medyanın yapısı ve işleyiş mekanizması gibi unsurların Türkiye’deki veri gazeteciliği pratiklerini belirlediği sonucuna ulaşılmıştır. Bu durum, veri haberciliğinin gelişebilmesi için ilişkili paydaşların aşmaları gereken bazı ciddi sorunlar olduğunu göstermektedir. Medyanın ekonomi-politik yapısı, hukuki alt yapı ve sayısal okuryazarlık gibi konularda toplumun hızlı adımlar atması gerekmektedir
Makalenin tamamı link olarak yer almaktadır:
Bir yanıt yazın